Πόσες φορές λάτρεψα αυτή τη δουλειά γιατί μπορεί μέσα από την εικόνα να δώσει υπόσταση στην πραγματική μαγεία! Τα αστέρια στο σκουρόχρωμο φουστάνι της νύχτας λαμπυρίζουν λίγο πριν το μούχρωμα σκεπάσει τον ουρανό των Σπετσών. Δύο κεφάλια πλησιάζουν το ένα στο άλλο, δύο ζευγάρια χείλη ενώνονται μέσα στο σύθαμπο με φόντο τα γραφικά σπιτάκια που απλώνονται τακτικά πάνω στο δαντελένιο ακροθαλάσσι. Δεν είμαι ποιήτρια. Φωτογράφος είμαι. Αλλά είναι οι μαγευτικές Σπέτσες που με συναρπάζουν και μου βγάζουν ένα ποιητικό οίστρο στον οποίο δεν μπορώ να αντισταθώ.
Η Αλεξάνδρα και ο Κύριλλος (Alexandra & Cyrille) ταξίδεψαν από την Ελβετία για να παντρευτούν στο τόπο καταγωγής των γωνιών του γαμπρού. Με ελληνική κουλτούρα και ευρωπαϊκή αισθητική επέλεξαν το ξενοδοχειακό συγκρότημα Ορλώφ στις Σπέτσες για να φιλοξενήσουν τους συγγενείς και φίλους που θα παρίσταντο στο γάμο. Εκεί έγινε και η φωτογράφηση της ετοιμασίας του ζευγαριού, κάτι που διευκόλυνε τη δική μου δουλειά αλλά είχε και το γούστο του… Βλέπετε μπορεί το ζευγάρι να προετοιμαζόταν πρακτικά στον ίδιο χώρο, όμως κρύβονταν ο ένας από τον άλλο, έτσι ώστε να τηρήσουν ευλαβικά το έθιμο που θέλει ο γαμπρός να μη δει τη νύφη πριν από την ώρα του γάμου! Όλα ήταν τόσο προσεγμένα! Τα δαχτυλίδια τους εντυπωσιακά, εμφανώς χειροποίητα… Το νυφικό της Αλεξάνδρας σε ρομαντικό ύφος, όλο δαντέλα και κεντημένα λουλούδια... Τα ασημένια τους στέφανα στολισμένα με λεπτές λεπτομέρειες…
Το μυστήριο του γάμου έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών. Παρόλο που ο Κύριλλος ήταν πολύ αγχωμένος και πραγματικά ένιωθε έξω από τα νερά του, το μυστήριο κύλησε μέσα σε ήρεμη ατμόσφαιρα και ήταν πολύ κατανυκτικό. Η μητέρα του γαμπρού, ήταν πολύ συγκινημένη και εξαιρετικά χαρούμενη με το γάμο του γιου της. Το βλέμμα της πραγματικά έλαμπε.
Όταν το μυστήριο τελείωσε, μια μικρή βόλτα ήταν αρκετή για να ρουφήξουμε μέχρι το μεδούλι τη μαγεία του υπέροχου τοπίου που μας περιέβαλλε. Όσο πεφτει το φως τα χρώματα γίνονται όλο και πιο τέλεια. Πριν γυρίσουμε για τη δεξίωση, που έλαβε χώρα στο εστιατόριο Ορλωφ, σε κάποιο σημείο της παραλίας, ο χρόνος παγώνει. Το πονηρό βλέμμα του Κυρίλλου, αφού πια είχε φύγει από μέσα του όλο το stress, τα έλεγε όλα στο φακό: «Ναι, το παραδέχομαι. Έχω κάνει την τέλεια επιλογή. Είμαι τυχερός που σε έχω δίπλα μου…»
